Zo gaat het nu met Anne en haar vierling: ‘Ze gaan voor het eerst naar school’

8 oktober 2018

Daar waren Anne (40) en Alex (43) wel even stil van, toen ze hoorden dat ze er naast hun dochters Ymre (11) en Meike (8) een vierling bij kregen. Toen Aukje, Eefke, Hiske en Jinthe een half jaar oud waren, ging Vriendin bij hen op bezoek. Inmiddels zijn ze vier: hoe gaat het nu met ze?

Daar waren Anne (40) en Alex (43) wel even stil van, toen ze hoorden dat ze er naast hun dochters Ymre (11) en Meike (8) een vierling bij kregen. Toen Aukje, Eefke, Hiske en Jinthe een half jaar oud waren, ging Vriendin bij hen op bezoek. Inmiddels zijn ze vier: hoe gaat het nu met ze?

Een jaar of vijf geleden hadden Anne en haar man Alex twee dochters. Maar er was nog een slaapkamertje over in huis. Nog één kindje dan, dachten ze. Het werden er vier. Want met dank aan de hormonen die Anne kreeg om haar eicellen te laten rijpen – haar zwangerschap van jongste dochter Meike ontstond met hulp van hormonen – werd Anne zwanger van een vierling. 

3,5 jaar later…(klik op de video voor de na-foto)

Heel veel hartjes

We zochten Anne vier jaar geleden op, toen hun dochters Aukje, ­Eefke, Hiske en Jinthe een half jaar oud waren. Anne vertelde toen dat Alex en zij dolblij waren geweest dat ze in verwachting was. “Toen ik zeven weken zwanger was, kregen we de eerste echo bij de gynaecoloog. Die zag eerst één kindje op het beeldscherm. We zagen hem schrikken toen hij nog een keer keek. ‘Het zijn drie kleintjes!’ riep hij. We hoorden de hartjes: het klonk als véél. Ik weet nog dat ik totaal verbouwereerd vroeg of dat wel alles was. De gynaecoloog keek wat beter en zag toen nóg een kindje. Een vierling! Alex en ik waren compleet overdonderd, we konden nauwelijks bevatten wat ons net was verteld. We hadden aan embryo-reductie kunnen doen, dat kwam al direct ter sprake in het ziekenhuis. We hebben er alle begrip voor als anderen zo’n besluit zouden nemen, maar zelf konden we het niet over ons hart verkrijgen. Alex en ik hadden liefde genoeg voor zes kinderen.”

Spannende tijd

En dus beviel Anne op 18 september 2014 van vier meisjes. Aukje, Eefke, Hiske en Jinthe werden te vroeg geboren – Anne was pas 27 weken zwanger – dus het was nog een tijdje spannend, maar de meisjes redden het allemaal. Toen we Anne opzochten, gaf ze de meisjes borstvoeding tijdens ons gesprek. Dat ging met twee baby’s tegelijk: als de eerste twee baby’s klaar waren, gaf de hulp de andere twee aan. Anne vertelde dat vooral de eerste vier weken na de ­geboorte zwaar waren geweest. Ze was toen zestien uur per dag bezig met voeden en afkolven.

Groot geworden

Nu zijn de meisjes vier en gaan ze naar school. Hoe kijkt Anne terug op de afgelopen vier jaar? Hoe is het nu met haar? En met haar zes kinderen? Als journaliste Ella Mae aanbelt, doen Aukje, Eefke, Hiske en Jinthe met z’n vieren open. Het eerste wat opvalt: wat zijn ze groot geworden! (Zien? Bekijk de video hieronder, Ella Mae heeft dit leuke moment gefilmd). De meisjes gaan ons voor naar de woonkamer, waar ze hun speelgoed laten zien terwijl Anne thee zet. Eefke loopt naar de speeltafel met Playmobil, waar vier kleine stoeltjes aan staan. Aukje en Hiske geven intussen een demonstratie gitaarspelen op hun speelgoedgitaar. En Jinthe vertelt dat zij en haar zusjes sinds kort een klein poesje hebben dat Katy heet.

Zware eerste weken

Als de thee klaar is, denkt Anne weer terug aan de eerste weken na haar bevalling. Die waren inderdaad zwaar, herinnert ze zich. “Alex en ik sliepen elke nacht maar een uur of vier. Naast die zestien uur dat ik met ­voeden bezig was, bleven er nog acht uur per etmaal over. Maar ja, er moest ook nog ­gewassen en gekookt worden. Soms stond ik te kolven achter het fornuis. Het was eigenlijk een gekkenhuis, maar we deden het. Gewoon omdat het niet anders kon. Ja, we werden wel geleefd, die eerste weken.”

Gekkenhuis

Toen we Anne de eerste keer opzochten, ­waren de meisjes een half jaar oud en leek de rust net een beetje weergekeerd in huize Adema. Dat vond Anne destijds ook, ze zei dat het vrij normaal voelde en het hartstikke goed ging.” Hoe kijkt ze daar nu op ­terug? “Nou, achteraf gezien was het toen nog steeds een gekkenhuis, haha. We hadden nog geen auto waar al onze kinderen in ­konden, dus was het altijd een gedoe met twee auto’s. We hebben natuurlijk ook nog twee andere dochters, waarvan de jongste net naar school was gegaan. Ymre en Meike hadden zo’n ander ritme, dat het soms best lastig was om hun ook genoeg aandacht te geven”, vertelt Anne, terwijl ze in de keuken voor haar vier jongste dochters een meloen in partjes snijdt en in bakjes doet. Aukje, Eefke, Hiske en Jinthe ­klimmen in hun kinderstoel aan de eettafel. Dat kunnen ze helemaal zelf. “Ja, ze kunnen al best veel, ze kleden zich ’s ochtends ook zelf aan,” zegt Anne, zichtbaar trots. “En ach, het was allemaal best te doen. Ik heb een tijdje niet gewerkt. Maar terugkijkend denken Alex en ik nu weleens: hoe déden we dat toen allemaal?”

Lees ook ons interview van 3,5 jaar geleden.

Dit verhaal komt uit Vriendin 41.