Stefanie

Stefanie: ‘Het voelt alsof we iets stiekems doen, spijbelen of zo’

Als ik naar bed ga, wikkel ik een sjaal om mijn nek en neem een paracetamol, in de hoop na een nachtje slapen weer fit op te staan.

Stefanie: ‘Ik fiets vlug. Ineens glijd ik uit’

Het is donker als ik van mijn werk naar huis fiets. Eerst zijn er nog veel auto’s en fietsers om mij heen, maar op de straat naast de vijver is bijna geen verkeer. Een vreemde, lauwe wind aait mijn wangen.

Stefanie interviewt adoptiedochter Faith: ‘Ik herinner mij dat ik moest huilen’

Als ik in Faiths appartement aan tafel zit, zie ik een halve matruschka van honderden diamantjes liggen; diamond painting. Mijn dochter is altijd wel met een creatief project bezig.

Stefanie: ”Ik hou van Faith, maar ze is wel moeilijk hoor’, zei de leerkracht’

‘Ik hou van Faith, maar ze is wel moeilijk hoor,’ zei de leerkracht van het speciaal voortgezet onderwijs. Ze huilde terwijl ze mij vertelde dat onze dochter de kar met serviesgoed zo hard tegen de muur had geduwd, dat de kopjes en bordjes kapot op de grond vielen.

Stefanie: ‘In plaats van moedertje spelen, trok Faith de kop van de pop’

Geen onderwijs sloot bij Faith aan. Uiteindelijk kwam ze op een ZMLK school terecht. Binnen het gezin deed Faith zo veel mogelijk met alles mee. Ze zag hoe haar zus een pop in bad deed.

Stefanie: ‘We moesten volgens de directrice geen hoge verwachtingen hebben’

‘Kuh!’ hoorden we Faith zeggen. Verwonderd volgden we haar vinger. Ze wees naar de koektrommel. ‘Ze wil een koekje’ fluisterde ik met een brok in mijn keel tegen Dirk.

Stefanie: ‘Faith had zichzelf aangeleerd troost te zoeken in een ritme’

'Faith!' Faith zat op de grond. Ze pakte Duplo blokjes en gooide die in een opbergbak. Toen alle blokjes daarin zaten, kiepte ze de bak om en begon opnieuw.

Stefanie: ‘Het ontroert mij nu nog als ik aan de schoenloze kindjes terugdenk’

"Het was juni 1998. De oudste meisjes zaten in groep 1 en 2 en hadden bijna zomervakantie.

Stefanie: ”Hallo Faith’ zei ik tegen het wezentje, van wie ik alleen de naam wist’

"De eerste keer dat ik haar zag was ze bijna drie jaar oud. Ik was nog geen vijfentwintig en voelde mij vereerd dat mijn vriend mij toeliet in zijn wereld.

Stefanie: ‘Zo levert mijn operatie bij voorbaat iets speciaals op’

Volgens mij heb ik alles geregeld en voorbereid. Nou ja, ik had veel meer willen doen, maar de tijd is om. Vrijdag word ik geopereerd aan het carpaal tunnel syndroom.

Stefanie: ‘Verkoudheid ligt ineens in de taboesfeer’

"We moeten geduld hebben, maar het gaat voorbij.’ Zo probeer ik Faith op te peppen. Mijn dochter heeft nog steeds last van de onzekerheid die het coronavirus met zich meebrengt."

Stefanie: ‘Adriana staat bij de wastafel. Ik zie dat ze zich betrapt voelt’

Als ik een stapel handdoeken in de badkamer wil leggen, staat Adriana bij de wastafel. Ik zie dat ze zich betrapt voelt. ‘Hoi lieverd’ zeg ik.