Stefanie

Stefanie (1)

Stefanie: ‘Ik vind het eng. Stel dat er een bakje losschiet!’

Er zijn veel jongeren en ouders met kinderen. Ik ben met twee van mijn mooie meiden. Er verschijnt direct een lach op hun gezicht en ze hebben een drive om sneller te lopen. Het is kermis!
Stefanie (1)

Stefanie: ”Vertel je weer over de kozijnenfabriek?’ vraagt mijn jongste dochter’

‘Vertel je weer over de kozijnenfabriek?’ vraagt mijn jongste dochter als ze in bed ligt. Het is één van haar favoriete verhalen.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Haar gemoed gaat vaak in pieken en dalen’

‘Wat ben je mooi!’ zeg ik als we binnenkomen. Faith staat bij de deur om gasten te ontvangen. Ze glundert. Haar make-up is niet schreeuwerig, maar natuurlijker dan anders en ze draagt een zonnig tuniekje.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Verdriet over wat volgde, mag er zijn, maar we moeten verder’

Mijn jongste dochter vindt op zolder een zelfgemaakt familiekwartet. ´November 2003´ staat erop. Toen waren mijn adoptiekinderen 8, 8, 9 en 12 jaar en maakten alle vier hun eigen kwartet.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Bezuinig ik pas nu ik in mijn portemonnee word geraakt?’

De afwas was klaar, maar het teiltje met lauwwarm water stond nog op het aanrecht. Mijn moeder pakte een oude lap en nam het sopje mee naar buiten.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Stiekem dacht ik dat ik niet vatbaar was voor corona’

Stiekem dacht ik dat ik niet vatbaar was voor corona. ‘Adriana en ik hebben een negatieve bloedgroep, dus we zullen wel negatief blijven,’ grapte ik.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Ik voel paniek. We krijgen de taart nooit af’

Dit jaar wordt de verjaardagstaart voor Adriana een Lord of the Rings-taart. Ze zag de trilogie met Kerst en vond de verfilming van de boeken van Tolkien prachtig. We maakten een ontwerp van een oud boek met op de kaft: een ring, het handje van Smeagol, de evenstar van de elfen en perkament met elfentaal erop.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Een vertrouwensbasis is gelegd, ze heeft haar plekje gevonden’

De lach van onze dochter is terug, samen met haar praatjes en plannen. Er resten nog een paar verhuispuntjes, maar de ontlading is er. Faith heeft zelfs al in haar nieuwe woning geslapen. Ze voelt zich er veilig. Het is haar nieuwe thuis.
Stefanie (1)

Stefanie: ”Ik red me wel,’ had ik cool gezegd, maar wat als ik het verpest?’

Na een turbulente week met emotionele uitbarstingen, is mijn dochter tot rust gekomen. Verhuizen is ook niet niks, maar na een gesprekje gaat het wel weer.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Hoewel ze volwassen is, blijft ze een beschadigd kind’

Onze dochter verhuist van de ene begeleid wonen plek naar de andere. Haar huidige appartement is mooi, met een steunpunt om de hoek, maar Faith voelt zich daar eenzaam en mist een tuin of balkon.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Morgen zie ik haar weer, samen met haar jonge ouders’

Ik aai over de stof. Ze is zacht, zo zacht. Polyester, maar zachter dan alles van polyester dat ik in mijn kledingkast heb hangen.
Stefanie (1)

Stefanie: ‘Ze wil een moederdochter gesprekje of gewoon tijdrekken’

‘Kom je nou?’ vraag ik ongeduldig aan mijn jongste dochter. ‘Ja zo,’ mompelt ze. Ze zit onderuitgezakt op de bank en tuurt al veel te lang naar het scherm van haar tablet.