Stefanie: ‘Daar staat ze: vale trui, versleten broekje, oude gympen, een alledaagse paardenstaart en een stralend gezicht’

15 november 2019

De schoolfotograaf komt vandaag. Ik leg Adriana’s nieuwe trui met een glinsterende eenhoorn erop klaar. Ook pak ik haar net gekochte spijkerbroek. Aan de zijkanten ervan zitten stoere, okergele strepen. Helemaal hip.

De schoolfotograaf komt vandaag. Ik leg Adriana’s nieuwe trui met een glinsterende eenhoorn erop klaar. Ook pak ik haar net gekochte spijkerbroek. Aan de zijkanten ervan zitten stoere, okergele strepen. Helemaal hip.

Paardentrui

Ik weet dat ik bij Adriana niet met een rokje hoef aan te komen, maar in de outfit die ik heb klaargelegd, kan Adriana ook netjes op de foto. ‘Die wil ik niet aan.’ Adriana wijst naar de eenhoorntrui. ‘Niet? Die vind je toch zo mooi?’ – ‘Jawel, maar ik wil mijn paardentrui aan.’ Ik hoop niet dat het de trui is, die ik denk dat ze bedoelt. Maar die oude, vale, honderd en één keer gewassen trui bedoelt ze natuurlijk wel. De trui die ze al tientallen keren met paardrijden heeft gedragen en waarin ze bijna woont. Ik had het kunnen weten en ik weet ook dat ik haar daar niet vanaf kan praten. Daarom verruil ik de splinternieuwe trui voor dat oude, vale exemplaar. Als Adriana zich gaat aankleden, legt ze de nieuwe spijkerbroek aan de kant en zegt: ‘Ik wil een zwarte legging met mijn korte spijkerbroekje erover aan.’ ‘Maar dat broekje is bijna versleten’ begin ik, al weet ik dat ik geen schijn van kans maak.

Lees ook: Stefanie: ‘Mijn moederhart wint het van mijn bezwaren’

Knotjes

Terwijl Adriana haar geliefde broekje en een legging van boven haalt, pak ik de haarborstel. ‘Wat wil je in je haren?’ vraag ik, als Adriana haar lievelingskleren heeft aangetrokken. Mijn dochter begint over twee knotjes. Oef, het is lang geleden dat ik die heb gemaakt. Misschien was de laatste keer wel bij Faith, toen zij klein was. Hoe komt Adriana daar nu ineens bij? Toch wil ik het wel proberen. Eerst borstel ik Adriana’s lange, blonde haren helemaal uit. ‘Heb je wel schuifspeldjes?’ vraag ik. Adriana weet niet waar haar speldjes zijn gebleven. Hoe maak ik zonder schuifspeldjes twee knotjes in Adriana’s lange haren? Onder alleen een elastiekje blijven die toefjes nooit lang op haar hoofd vastzitten ‘Doe toch maar een hoge staart’ zegt Adriana ineens. Er valt gewoon iets van mij af. Ik klem een zwart elastiekje tussen mijn lippen en kam het haar omhoog. Thuis heeft Adriana haar haren graag los, maar op school draagt zij ze bijna altijd in een hoge staart. Daar staat ze: vale trui, versleten broekje, oude gympen, een alledaagse paardenstaart en een stralend gezicht, 100% Adriana. Ze is prachtig. Dit wordt de mooiste schoolfoto ever!

Lees ook: Stefanie: ‘Waarom bestaat er geen GoodMother-certificaat?’

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie terug.