Stefanie: ‘Faith wil de stoep afstappen… een gil, armen die door de lucht zwaaien’

10 april 2020

Zoals altijd komt ze met haar fiets achterom door het hek. Ik zie een vrolijke lach, alsof er niets aan de hand is. Maar natuurlijk is het anders dan anders. Dat weet Faith ook.

Knus kringetje

De coördinatiemanager van het begeleid wonen belde laatst nog om het over de coronamaatregelen te hebben. Zij was ook bij het evaluatiegesprek van afgelopen januari. Dat was in Faiths woning. Ik had Adriana meegenomen en er was ook een begeleidster bij. We zaten in een knus kringetje.

Faith kon goed verwoorden hoe zij zich voelde. Het ging super goed met haar. Wel werden de emoties even te veel, waarna ik dicht naast haar ging zitten en een arm om haar heen sloeg. Dat kon toen gewoon nog en dan heb ik het over dit jaar, 2020!
Hoe anders is het nu?

Uitwonende dochter langskomen

Onze uitwonende dochter mag langskomen, maar dan moeten wij ons wel aan de coronamaatregelen houden. Het voelt onnatuurlijk dat ik Adriana wel mag knuffelen, maar Faith niet.
‘Vanbinnen zijn we niet verder van elkaar verwijderd dan anders hoor Faith’ zeg ik.
Dat weet Faith ook wel en we maken er een gezellige dag van.

Skeelers

Faith heeft haar skeelers meegenomen, omdat ze weet dat Adriana een paar nieuwe straatschaatsers heeft gekregen. Zo kunnen ze samen even skeeleren. Afstand houden is hierbij niet moeilijk, want Adriana zoeft met gemak voor Faith uit. De meiden hebben mij meegevraagd, maar ik heb geen skeelers. Daarom loop ik achter hen aan. Ik ben 1,5 meter bij Faith vandaan, maar van Adriana is aan het einde van de straat nog maar een stipje te zien.

‘Jeetje,’ zegt Faith. ‘Dit heb ik lang niet gedaan. Ik vind het eng.’
Ik moet erom lachen. Ooit heb ik de skeelers van één van de oudste meiden aan gehad en was toen ineens ook angstig. Ik geniet ervan om Adriana zo vrij te zien skeeleren en zou graag met haar meedoen, maar dat durf ik niet. Faith heeft daar nu ook last van. Stijfjes schuifelt ze voor mij uit.
Adriana wacht op de hoek van de straat op ons. Als we haar naderen, steekt ze over.

Gil

Faith wil de stoep afstappen… een gil, armen die door de lucht zwaaien.
Ik spring 1,5 meter naar voren en grijp haar arm vast. Pfiew, ze valt net niet.
Thuis wassen we grondig onze handen. Ik houd me aan de maatregelen, maar mijn dochter laten vallen, daar zijn mijn reflexen niet op ingesteld.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Negen jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie

.