Stefanie: ‘Had deze persoon gezien hoe ik stenen opraapte en ze in mijn zak stopte?’
23 april 2021
Er zijn vandaag weinig mensen op kantoor. Gelukkig is er werk genoeg, maar veel collega’s werken thuis, waardoor het stil is in de wandelgangen. De coronacrisis duurt lang, maar soms brengt het toch iets moois.
Er is vandaag niemand om mee te wandelen, dus ga ik tijdens de lunchpauze in mijn eentje een frisse neus halen. Op het bedrijventerrein is getracht om met vijvers, weide en bosjes enig natuurschoon tussen de nieuwbouwpanden te laten schitteren, zodat het buitengevoel toch vat op me krijgt.
Happy stones
Als ik alleen ben, verandert mijn waarnemingsvermogen. Ineens zie ik een prachtige steen liggen, die er vast al vijftien jaar ligt. Ik zie gelijk dat het een stier met forse hoorns moet worden. In een opwelling pak ik hem op, veeg het zand van de stierenkop en stop hem in mijn jaszak. Hier gaan we een happy stone van maken, denk ik blij. Stenen verven bestaat al lang, maar sinds de coronacrisis is het een hype geworden. Een rage waar wij niet aan meededen, totdat Adriana een happy stone vond. Er stond een grappig monstertje op. Ik zette een foto van de steen op Facebook, zodat de maker kan zien dat hij gevonden is.
Betrapt
Door dat steenmonstertje raakten Adriana en ik geïnfecteerd met het happy-stones-virus en begonnen ook met het verven en verstoppen van stenen. De woeste stier schudt mij wakker; mijn ogen blijven over de grond rollen. Nog een steen, ideaal verfbaar door het gladde oppervlak. En nog één die best een schattig poezenkopje kan worden. Ik buk om ze te pakken. ‘Goedemiddag!’ klinkt het naast mij. ‘Hallo!’ antwoord ik. Naast mij zie ik een paar keurig gepoetste schoenen.
Door schaamte heen
Ineens voel ik schaamte opkomen. Had deze persoon gezien hoe ik stenen opraapte, met blote handen de modder eraf boende en ze in mijn zak stopte? En niet alleen hij, maar ook andere voetgangers en voorbij rijdende automobilisten moeten het gezien hebben. Er zit zand onder mijn nagels. Mijn jaszakken zijn vies en hangen uit model door het gewicht. Niet echt representatief. Maar wat zal Adriana blij zijn als ik thuis kom met mooie stenen om te verven. Soms moet je door je schaamte heen gewoon iets doen om te komen tot wie je bent: een vrolijke moeder die samen met haar dochter gezellig happy stones verft. Ik duik naar de grond en voor de voeten van een paar wandelaars pak ik nog een potentiële happy stone.
Lees ook: Stefanie: ‘Al gauw krijg ik commentaar op de illustraties’
Over Stefanie
Stefanie (47) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.
