Stefanie: ‘Ik maak de keus om de situatie te accepteren’

20 december 2019

Terwijl Adriana in bad zit en ik haar haren inzeep met shampoo, zingen we samen: ‘Guantanamera.’ In de badkamer brengen we vaak versjes ten gehore die lekker weg zingen, zoals bijvoorbeeld ook: ‘Het land van Maas en Waal’ of ‘This old man, hi played one.’

Terwijl Adriana in bad zit en ik haar haren inzeep met shampoo, zingen we samen: ‘Guantanamera.’ In de badkamer brengen we vaak versjes ten gehore die lekker weg zingen, zoals bijvoorbeeld ook: ‘Het land van Maas en Waal’ of ‘This old man, hi played one.’

Guantanamera

De wijsjes blijven meestal in de bad- en slaapkamer hangen. In de woonkamer luistert Adriana naar Qmusic. Al zingen we nu ook geregeld mee met ‘Rudolph the red-nosed reindeer’ op Sky Radio.

‘Guantanamera, guajira guantanamera!’ We komen nooit verder dan deze paar woorden en herhalen ze eindeloos. Dit patriottische lied, gebaseerd op Cubaanse poëzie, is uitgegroeid tot een vrijheidslied. Het verbindt volkeren. Eigenlijk is het nog maar een kort lijntje naar de kerstgedachte, want die gaat al lang niet meer alleen over de geboorte van Christus. Al ligt Jezus wel elk jaar in zijn kribbe onder onze kerstboom, samen met de andere kunstige kerstfiguren waar mijn moeder zo van hield. Ik heb ze van haar geërfd en koester deze heilige beeldjes.

Kerstgedachte

De kerstgedachte is vrij in te vullen.
Ik vul haar in met liefde voor mijn kinderen. Ook voor de twee adoptiekinderen met wie het contact niet goed loopt. Dat wil ik volhouden, zelfs op moeilijke momenten.

Ontroering prikkelt mijn ogen. Heel even wankel ik. Dan geef ik mijn gedachte een plekje in de kerstboom. Terwijl ik tussen de lichtjes een mooi plaatsje creëer, maak ik de keus om de situatie te accepteren. Al word ik honderd jaar, ik zal nooit een verbitterd omaatje worden en ook geen depressieve mama. Dus ik knutsel gezellig met Adriana totdat het bedtijd is.

Lees ook: Stefanie: ‘Nu kan ik liefdevol terugkijken op ons gecompliceerde gezin’

Liedje

Ik lig nog even bij mijn dochter in bed en ruik haar frisgewassen haren.
‘Zullen we nog een liedje zingen?’ vraagt Adriana.
‘Welke?’
Ze kiest: ‘Aan de Amsterdamse grachten.’
We zingen: ‘Aan de Amsterdamse grachten, heb ik heel mijn hart voor altijd verpand.’
Het klinkt luid en overtuigd, al heeft Adriana onze hoofdstad nog nooit gezien.
Het liedje past best goed bij de kerstgedachte. De Amsterdammers zongen het in 2017 voor burgermeester Van der Laan kort voordat hij overleed. Dat liefdevolle gebaar past bij Kerst. Zo kan overal een kerstgedachte in zitten.

Als het niet lekker loopt met elkaar en je elkaar daardoor niet ziet met Kerstmis, probeer dan geen wrok te koesteren of te verzwelgen in zelfmedelijden. Gun de ander in gedachte gewoon een mooi plekje in de kerstboom. Dan ben je volgens mij dicht bij de kerstgedachte.

Over Stefanie

Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.

Lees ook de vorige blog van Stefanie: Stefanie: ‘Mijn vriend heeft oog voor stijlvolle kleding’