Stefanie: ‘Jammer dat ik geen poëziealbums meer voorbij zie komen’
3 november 2022
Toen ik herinneringen voor in mijn vitrinekastje zocht, zag ik na jaren mijn poëziealbum weer. De gedichtjes van mijn ouders en zussen zijn zelfbedacht. Zo, een creatieve familie hoor!
Eén van mijn zussen, destijds nog maar een jaar of tien, rijmde: ‘Zeep, zeep, zeep, Stefanie houdt van een chocoladereep’ (dat klopt nog steeds). Als ik verder blader, zie ik bij een kennis een minder origineel zinnetje: ‘Tip, tap tentje, Stefanie trouwt met een agentje.’ Ik herinner mij hoe stom ik dat als zesjarige vond. Aan mannen dacht ik nog helemaal niet.
Ouderwetse klank
Boven al die grappige, originele en minder originele rijmpjes over vriendschap, familie en vergeet-mij-nietjes, valt mij de ouderwetse klank op. De versjes klinken zoet, als oude, bekende melodietjes, maar hebben vaak een wijzend vingertje over deugdzaamheid en vlijt: hard werken, niet klagen, eerlijk zijn, medeleven tonen, vrolijk doen. Deze is nog onschuldig: ‘Wees een zonnetje voor ieder. Vrolijk, minzaam en oprecht. Ik geloof dat er dan voor jou in ’t leven. Veel geluk is weggelegd.’ Daar zit wel iets in; wanneer je als een zonnetje door het leven gaat, kun je jezelf daarmee oppeppen en je daardoor vrolijker voelen. Maar ik lees ook gedichtjes die onderdanigheid stimuleren: ‘Leer te kunnen wat je doet. Leer te willen wat je moet.’ Tjonge, jonge, kan een zesjarig kind dat leren: ‘willen wat je moet’?
Poëziealbums
Een klasgenootje spande qua gehoorzaamheidsgehalte de kroon met: ‘Wees lief als een poesje. Wees ijverig als een bij. Wees een steun voor je moesje. Maak vadertje blij.’ Vroeger vond ik – behalve van die over het agentje – niets van die teksten. Ik werd er gewoon blij van, als er een gedichtje met mooie poëzieplaatjes bij kwam. Jammer dat ik geen poëziealbums meer voorbij zie komen. Dat is toch leuk? Al passen versjes met woorden als ‘moeten’ en ‘vlijtig’ niet meer bij deze tijd.
Hoe zou zo’n gedichtje er nu uitzien?
‘Bij alles wat je hoort of ziet, blijf jezelf en oordeel niet.
Vier het leven, maar leef bewust.
Zorg voor balans tussen inspanning en rust.
Me-time of we-time, dat is jouw eigen keuze.
Wees niet bang voor spijt.
En maak het leven reuze.
Nee, dit is hem nog niet. Ik moet er nog aan werken. Misschien is er iemand die een veel mooier, modern versje kan bedenken.
Lees ook: ‘Ik denk altijd dat ik niet materialistisch ben. Dat is blijkbaar schijn’
Over Stefanie
Stefanie (49) adopteerde de kinderen van haar vriend. Tien jaar geleden kregen zij en haar partner samen nog een dochter. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet. Lees alle blogs van Stefanie op Vriendin.nl/stefanie.
