Stefanie: ‘Zand kriebelt in mijn bikinibroekje en tussen mijn tenen’
9 augustus 2019
Op slippers en met strandtassen over onze schouders rennen we de duin op. Daar ligt ze: de zee. Gewoon onze Noordzee, maar ze is nog mooier, woester en indrukwekkender dan in mijn herinnering.
Op slippers en met strandtassen over onze schouders rennen we de duin op. Daar ligt ze: de zee. Gewoon onze Noordzee, maar ze is nog mooier, woester en indrukwekkender dan in mijn herinnering.
Haren in mijn gezicht
We zetten de tassen op het strand, trekken de kleding van ons lijf – dat al lekker plakt van de zonnebrandcrème – en rennen de zee in. Hoge golven overspoelen ons. Adriana gilt van plezier. Ik ga kopje onder en heb het in de witte schuimkoppen niet eens koud. Als we op het strand staan bij te komen en Dirk een paar foto’s schiet, zegt hij: ‘Er valt gewoon iets van me af. Lekker, die wind door mijn hersens’. Ik knik beamend, terwijl ik naast hem sta en amper iets zie, omdat mijn haren in mijn gezicht waaien. Hier op dit grote waddeneiland voel ik mij gelukkig.
Lees ook de vorige blog van Stefanie: ‘Het schijnt dat je een kind moet leren om nergens aan te komen’
Overal zand
Als we ons afdrogen, schuurt de handdoek over onze benen, door het zand dat eraan zit. Een zoute smaak wegspoelen is lastig, want de bidon met water zit ook onder het zand. Net als het flesje zonnebrandcrème, onze telefoons, het fototoestel en onze haren. Als we terug rijden naar het huisje ligt de achterbank van de auto binnen twee tellen vol zandkorreltjes. Voordat we de vakantiebungalow binnengaan, klop ik de tas en de inhoud goed uit en doe de schelpen die Adriana heeft meegenomen buiten in een emmer water. We gaan alle drie onder de douche. Dan trekken we onze slippers weer aan, omdat er anders zand onder onze blote voeten blijft plakken.
Lees ook: Stefanie: ‘Geen vakantie van het moederschap’
De duin op
Tijdens het eten zie ik zand op tafel liggen. Hoe kan dat nou? Ik had alles zo goed uitgeklopt. Wat een gedoe, al dat zand. Maar de volgende dag pakken we gewoon weer onze tassen met badlakens, zonnebrandcrème, de bidon, onze telefoons en het fototoestel. Op slippers klimmen we de duin op, waar we op blote voeten verder gaan, onze tassen neerzetten, ons uitkleden en de branding in rennen. Het voelt weer net zo heerlijk als gisteren. Aan het eind van de middag gaat Adriana bij een strandpaviljoen naar het toilet. Ik waak voor de deur die niet op slot zit. Zand kriebelt in mijn bikinibroekje en tussen mijn tenen. Mijn oog valt op de tekst die op de deur van het toilet staat. Ik glimlach; zo voelt het hier: ‘At the end of the day, your feet should be dirty, your hair messy and your eyes sparkling.’
OVER STEFANIE
Stefanie (45) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. 8 jaar geleden kregen zij samen Adriana. Het gaat niet altijd vlekkeloos, maar het gezin draait al ruim 20 jaar! Lees hier al haar blogs terug.