Stefanie: ‘Zo eenvoudig kan geluk zijn’
18 oktober 2019
Adriana gaat bij onze buren op bezoek. Ze is gek op de mensen die naast ons wonen. En op hun hond, die ze bij haar bezoekjes vaak een hondenkoekje mag geven.
Adriana gaat bij onze buren op bezoek. Ze is gek op de mensen die naast ons wonen. En op hun hond, die ze bij haar bezoekjes vaak een hondenkoekje mag geven.
Buren
Ik zie Adriana buiten langs ons raam lopen. Ze gaat niet over het tuinpaadje, maar neemt de sluiproute tussen het muurtje en de struik door. Ik knijp een oogje dicht. Dat doe ik ook als Adriana achter huis op de schutting klimt om iets aan de buren te vertellen of de hond te roepen. Aanvankelijk vond ik dat geroep over de schutting asociaal, maar de buren reageren er zo lief op, dat ik er niets van zeg.
Na het avondeten wilde Adriana nog even naar onze buurman en buurvrouw. ‘Een kwartiertje’, had ik gezegd, want ze moet morgen weer naar school. De klok tikt het kwartier voorbij, maar ach, ik vind het fijn dat Adriana hiernaast zo geliefd is. Het voelt goed als mensen je kind oprechte aandacht geven.
Lees ook: Stefanie: ‘Perfectionisme kan ook een valkuil zijn’
Geliefd zijn
Weten dat je geliefd bent, draagt bij aan een gelukkig leven en dat is wat ik Adriana toewens. Laat haar maar genieten van zo veel mogelijk positieve ervaringen, zoals vrolijke bezoekjes aan de buren.
Het kwartiertje is drie kwartier geworden, dus ik besluit mijn dochter toch maar eens op te halen. Ik loop in het donker voor ons raam langs en ga stiekem tussen het muurtje en de struik door.
Als ik bij de buren naar binnen kijk, zie ik Adriana en de buurvrouw tegenover elkaar aan tafel zitten. Ze buigen zich over het tafelblad heen met hun hoofden naar elkaar toe. Het schijnsel van de lamp daalt op hen neer, waardoor het schouwspel een geelachtige gloed krijgt. Ik kan niet precies zien waar Adriana en de buurvrouw zo aandachtig mee bezig zijn, maar het ziet er zo hartverwarmend en zoet uit, dat het net een commercial voor warme chocomel lijkt. Zo eenvoudig kan geluk zijn.
Ik kijk nog even naar het vredige tafereeltje, voordat ik het verstoor met een klop op het raam.
Over Stefanie
Stefanie (46) adopteerde de kinderen van haar vriend Dirk: Christianne, Deborah, Faith en Nico. Acht jaar geleden kregen zij samen Adriana. De adoptiekinderen zijn intussen uitgevlogen. Er is zowel intens als afstandelijk contact met de kinderen die het ouderlijk huis hebben verlaten, maar de verbinding met hen blijft hoe dan ook bestaan. Thuis zorgt de jongste telg voor gelukkige en knusse momenten. Na jaren worstelen gaat Stefanie steeds beter om met de balans tussen geluk en verdriet.
