Anne: “Poessie zag er haveloos uit…”
8 juli 2012
“Eigenlijk ben ik een hondenmens. Ik heb dan ook heel lang een hond gehad, maar toen mijn hond er niet meer was, kwam er totaal onverwacht een poes in mijn leven. Ze zat gewoon opeens in de tuin!”
“Eigenlijk ben ik een hondenmens. Ik heb dan ook heel lang een hond gehad, maar toen mijn hond er niet meer was, kwam er totaal onverwacht een poes in mijn leven. Ze zat gewoon opeens in de tuin!”
Anne: “Poessie zag er heel slecht uit. Haveloos. Ik wilde haar helpen en gaf haar daarom wat melk en stukjes kipfilet. Zodra ik dit voor haar neus had neergezet, was het binnen no time op; ze was gewoon helemaal uitgehongerd. Nadat ze zichzelf had schoongelikt, gaf ze me een vriendelijke miauw, net alsof ze ‘dankjewel’ wilde zeggen. Daarna ging ze weer weg, maar dit was niet de laatste keer dat ik haar zag.
De volgende ochtend stond ze alweer in de tuin en ze miauwde wat af. Het hele verhaal van de vorige dag herhaalde zich en eigenlijk ging dit de hele zomer zo door. Ze was niet bij ons weg te slaan! Ik wilde natuurlijk wel graag weten of er ergens een baasje op haar zat te wachten, want misschien was dit baasje wel heel erg bezorgd.
De oren van de poes waren niet gemerkt en toen ik bij buren had rondgevraagd of die iets meer wisten over een eigenaar, kon niemand me helpen. Intussen was het winter geworden, en het werd steeds kouder buiten. Ik had daarom een doos achter het huis gezet, want ik vond het heel sneu om haar daar in de kou op de stenen te zien liggen.
Toen ik op een middag de deur had opengelaten, zat ze opeens binnen: ze was het wachten zat. Om haar weer terug de vrieskou in te sturen, ging me iets te ver. Vanaf toen heb ik haar daarom eigenlijk geadopteerd.
Het is een heel gezellige kat en hoewel ze nu ‘Poessie’ is gedoopt, had ze eigenlijk ‘Klessebes’ moeten heten. Ze komt vaak bij me op schoot zitten en miauwt dan op verschillende tonen, alsof ze tegen me praat.
Het lijkt écht alsof ze praat: ze heeft een begroetingstoontje, een ‘ik heb honger’-toontje en als we samen op de bank zitten, dan klinkt ze wéér anders. Ik praat altijd terug, en dan houdt ze haar kopje schuin alsof ze luistert. Als ik klaar ben met praten, dan geeft zij antwoord; zo lief.
Poessie is echt een bijzondere poes en ik ben heel blij dat ze in mijn leven is gekomen.”
Heb jij ook een bijzonder huisdier? Vul dan onderstaand formulier in en wie weet sta jij binnenkort ook op Vriendin.nl!
