Eline is verliefd op een andere man
12 september 2015
Eline is al jong getrouwd met Carlo. Aan zelfontplooiing is ze nooit toegekomen. Maar als ze schrijver Jelle ontmoet, bloeit ze helemaal op… ‘Hij aanbidt mijn lichaam én mijn geest.’
Eline is al jong getrouwd met Carlo. Aan zelfontplooiing is ze nooit toegekomen. Maar als ze schrijver Jelle ontmoet, bloeit ze helemaal op… ‘Hij aanbidt mijn lichaam én mijn geest.’
Eline: “Ik was nog maar tweeëntwintig toen Carlo mij ten huwelijk vroeg. Ik zei direct ja: ik voelde me geborgen en wilde niets liever dan altijd bij hem blijven. Ik woonde in die tijd nog thuis, maar had een erg slechte band met mijn ouders. Ze gaven me altijd het gevoel dat ik niets voorstelde. Eigenlijk was ik alleen goed om op mijn jongere broertjes te passen; daarom waren ze er ook op tegen dat ik ging trouwen. Maar ik liet me niet tegenhouden: Carlo was de eerste persoon in mijn leven die écht lief voor me was. En ik heb er geen spijt van, al was het waarschijnlijk beter geweest als ik had geleerd om op eigen benen te staan. Want hoewel Carlo echt van me hield, behandelde hij me als een kindvrouwtje. Zo vond hij het niet nodig dat ik ging werken, hij zag mij het liefste thuis bij het kind dat inmiddels op komst was. “Jij kunt toch niets,” grapte hij altijd. Het was niet hatelijk bedoeld, maar toch…
De afgelopen tien jaar was ik niet ongelukkig, maar mijn zelfvertrouwen bleef op nul staan. Tot ik Jelle ontmoette, de vader van een schoolvriendje van mijn zoon. We leerden elkaar kennen op het schoolplein: omdat Jelle schrijver is en thuis werkt, neemt hij grotendeels de zorg voor de kinderen op zich. Toen ik van zijn werk hoorde, vermoedde ik dat ons contact snel afgelopen zou zijn: zo’n ontwikkelde, getalenteerde man kon toch niet in mij geïnteresseerd zijn? Ik vergiste me. Hij nodigde me uit om bij hem thuis te komen en we praatten de hele morgen. En de dagen erna weer. Hij vertelde me over zijn nieuwste boek en prees me om de dingen die ik zei. Ik voelde me bij hem opbloeien, voelde me eindelijk gezíen. Ik werd tot over mijn oren verliefd. En wat ik nooit had durven hopen: hij ook op mij!
Onze verhouding speelt nu een maand of acht en er is een wereld voor mij opengegaan. Mijn leven lang heb ik mij een onbetekenend gansje gevoeld, en nu voel ik mij een bijzondere vrouw met een mening die gehoord mag worden. Jelle aanbidt me. Niet alleen mijn lichaam, maar ook mijn geest. We raken niet uitgepraat en hij prijst alles wat ik zeg en doe de hemel in. En dat heeft invloed op ieder onderdeel van mijn leven. Opeens durf ik veel meer mezelf te zijn.
Ook Carlo voelt dat hij een andere vrouw heeft gekregen. Grappig genoeg is hij alleen maar trots op me. Toen ik onlangs mijn moeder afsnauwde aan de telefoon, zei hij: “Hèhè, eindelijk!” En toen ik vertelde dat ik een avondstudie wilde gaan doen, moest hij wel even slikken, maar nu staat hij vierkant achter me. Jelle is het beste wat mij ooit is overkomen. Het liefste zou ik met hem een leven opbouwen, maar hij heeft een gehandicapt kindje en wil niet bij zijn vrouw weg. En ik houd toch ook van Carlo. Dus als we op deze voet doorgaan, ben ik eigenlijk al heel erg gelukkig!”
Tekst: Lydia van der Weide.
