Jenna kan het vreemdgaan van haar vriend niet uit haar hoofd zetten
27 juli 2015
“Ik ben per ongeluk vreemdgegaan.” Jenna kan het nauwelijks geloven, maar ze hoort het echt uit de mond van haar eigen Rik…
“Ik ben per ongeluk vreemdgegaan.” Jenna kan het nauwelijks geloven, maar ze hoort het echt uit de mond van haar eigen Rik…
“Ik was in een shock”
Jenna: “Toen Rik me vertelde dat hij dronken met een andere vrouw naar bed was geweest, was mijn eerste reactie: dan is het over tussen ons. Ik kon mij niet voorstellen dat ik hem dit ooit zou kunnen vergeven. Ik heb gehuild, gevloekt, ik heb alles bij elkaar geschreeuwd. Ook Rik deed niets anders dan huilen. Hij had er vreselijk veel spijt van, zei hij. Hij snapte niet hoe het in vredesnaam gebeurd was. ‘Hoezo snap je dat niet,’ krijste ik, ‘zoiets kan toch niet per ongeluk gebeuren?’ Een zoen had ik hem misschien nog kunnen vergeven, maar seks!
Het was drie maanden eerder gebeurd, toen ik met mijn moeder een weekend weg was. Rik was uitgegaan en hij had wodka gedronken, wat hij normaal nooit doet. Hij was voor de bijl gegaan toen een mooie vrouw hem probeerde te verleiden. Ze hadden seks gehad op de parkeerplaats achter de kroeg. Sindsdien had hij zich superellendig gevoeld en vond hij dat hij het me moest vertellen. Hij had ongelooflijk veel spijt en wilde schoon schip maken. Ik was in een shock en heb drie nachten niet kunnen slapen. Ik vond het zo’n afschuwelijk idee dat hij dit had gedaan. In de twee jaar dat wij samen waren, had ik nog geen minuut aan een ander gedacht, dus ik kon mij totaal niet voorstellen dat ík ooit zoiets zou doen. En ik had het van hem ook nooit verwacht. Als een vriendin mij had verteld dat ze hem met een ander had gezien, zou ik het niet geloofd hebben. Ik vertrouwde hem door en door. En nu dit…
Rik smeekte me om het niet uit te maken. Nog één kans wilde hij, eentje maar, hij zou het nooit meer verpesten. Na heel veel gesprekken heb ik inderdaad besloten om het niet uit te maken. Heel simpel, ik kon hem gewoonweg niet missen. Dat hij met zíjn fout míjn leven kapot zou maken, dat kon ik niet verdragen. We moesten hier toch samen uit kunnen komen? Maar dat bleek makkelijker gezegd dan gedaan. Ik kan het maar niet vergeten. Ik wil het wel, maar het lukt niet. Het is nu al acht maanden geleden, maar ik denk er nog dagelijks aan. Elke dag schiet weer dat beeld door mijn hoofd, hoe hij daar met die vrouw stond. In theorie weet ik wel dat het eigenlijk niet veel voorstelde, maar gevoelsmatig word ik er misselijk van.
Seks is ook problematisch geworden. Minstens één op de twee keer breek ik het voortijdig af omdat ik me gewoon niet meer kan laten gaan. Eigenlijk neem ik het Rik erg kwalijk dat hij het mij heeft verteld. Híj is van zijn schuldgevoel af door eerlijk te zijn, maar nu zit ík ermee. Iedere dag kamp ik met die nare beelden, ik heb last van nachtmerries en voer eindeloze gesprekken met vriendinnen over vertrouwen. Hij had beter zijn kop kunnen houden. Dan zou hij zélf deze last dragen.”
