Lara: “Ik weet niet wat ik lekkerder vind, pizza of jou”

24 januari 2014

Lara fantaseerde over een vrijpartij met de pizzabezorger

Lara fantaseerde over een vrijpartij met de pizzabezorger

Lara (32): “Maanden heb ik erover gefantaseerd. Alle details had ik uitgedacht. Toch had ik nooit vermoed dat ik het echt zou durven. Tot mijn vriendinnen mij zo begonnen uit te dagen dat ik dacht: ik waag het erop. En: ik heb het gedaan! Het enige nadeel is dat nu ik nu al weken geen pizza meer heb gegeten… ik durf niet meer te bellen!

Sinds een halfjaar ben ik single. Mijn ex woonde bij mij en de laatste tijd ging het echt niet meer. Ik heb dan ook geen traan gelaten toen hij vertrok. Ik genoot ervan om mijn etage weer voor mij alleen te hebben. Weer de baas te zijn over mijn eigen afstandsbediening; dat eeuwige voetbal op tv, ik werd er stapelgek van. Eigenlijk miste ik hem maar op één vlak: in de keuken! Ik houd absoluut niet van koken, mijn ex wel. Ik deed alleen de boodschappen, hij was het die ervoor zorgde dat er elke avond iets lekkers op tafel stond. Ik ben er, door onze relatie van vier jaar, behoorlijk lui door geworden. Ik probeer zelf wel wat te maken, maar moet bekennen dat ik vaak een kant-en-klaar maaltijd in de magnetron schuif. Of… pizza bestel!

Al gauw ontdekte ik een extra reden om de pizzalijn telkens te bellen: de ongelooflijk lekkere bezorger. Een jongen van een jaar of 25, donker haar, donkere ogen. Ik had snel genoeg in de gaten op welke dagen hij werkte. Door bij hem te betalen per pin, hadden we wat tijd om een praatje te maken; dat onding werkt namelijk heel traag. Het waren altijd oppervlakkige praatjes, maar ze werden wel steeds gezelliger. Ik maakte ook steeds meer werk van mijn uiterlijk als hij zou komen. Ik stelde me vaak voor hoe ik hem een keer brutaal naar binnen zou trekken. Dat hij mij ook leuk vond, was duidelijk: hij flirtte altijd een beetje met me. Maar verder dan mij begroeten met ‘Hé mooie dame’ en wat ondeugende blikken ging dat niet.

Tegen mijn vriendinnen grapte ik keer op keer dat ik hem wel eens zou grijpen, zij moedigden me aan. Maar het bleef bij woorden. Tot die ene zondag dat ik pas heel laat uit bed kwam. De avond ervoor was ik uit geweest. Ik had gedoucht, maar liep nog in kimono. Ik voelde me wat rozig, had een lichte kater. En ik kreeg honger… Nadat ik de pizzalijn gebeld had, en me wilde aankleden, besloot ik mijn favoriete pizzabezorger dit keer anders te ontvangen. Ik zou gewoon in kimono opendoen. Nerveus zat ik op de bank te wachten tot hij aanbelde. Tegen de zenuwen dronk ik wat wijn. Op een nuchtere maag! Ik voelde me een beetje baldadig worden: het is nu of nooit. En jawel. Toen hij voor mijn deur stond, vroeg ik hem binnen omdat ik zogenaamd mijn bankpasje niet zo snel had kunnen vinden. Een smoes: mijn pas zat gewoon in mijn tas.

Toen ik de deur achter hem sloot, liet ik mijn kimono een stukje openvallen. Brutaal zei ik tegen hem: ‘Ik weet eigenlijk niet wat ik lekkerder vind: pizza of jou…’ Het kostte hem even om van te schrik te bekomen, maar toen boog hij zich naar me toe en drukte zijn lippen op de mijne. En daar in mijn hal, staand tegen de muur, hebben we het gedaan. Veel tijd had hij niet, hij had meer bestellingen af te leveren – maar veel tijd hadden we ook niet nodig. Het was verrukkelijk, superopwindend. Ik had het gevoel alsof ik midden in een scène van een seksfilm was beland. Het voelde zo kinky! Het was een van mijn kortste vrijpartijen ooit, maar ook een van de meeste speciale. Na afloop keek hij me aan en zei: ‘Wow, jij bent een wilde…’ Hij zoende me nog een keer voordat hij wegging.

We vergaten allebei dat ik de pizza nog niet betaald had, dus even later zat ik met een enorme glimlach op de bank mijn gratis eten te verorberen. Daarna heb ik al mijn vriendinnen berichtjes gestuurd wat er gebeurd was. Ik vind het nog steeds een giller. Alleen: sinds die keer durf ik geen pizza meer te bestellen. Ik heb geen idee hoe die jongen – ik weet zijn naam niet eens! – over mij denkt. Ik vermoed dat hij mij als spannend avontuurtje tussendoor zag, anders had hij wel contact gezocht. Hij weet immers waar ik woon. Ach, zo leuk als die ene keer kan het nooit meer worden. Tegenwoordig laat ik maar sushi bezorgen als ik iets makkelijks wil eten. Toch had ik dit nooit willen missen. Het was mijn gekste, mafste sekservaring ooit.”

Tekst: Lydia van der Weide