Lindy: “Door de affaire raakte ik in totale extase”

17 augustus 2012

“Nu ik ontwaakt ben uit die roes, die wel een drugshot leek waar geen einde aan kwam, zie ik pas de schade die ik heb aangericht. Verbijsterd staar ik naar de puinhopen van mijn leven: ik snap niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. Hoe ik dat heb kunnen laten gebeuren.”

“Nu ik ontwaakt ben uit die roes, die wel een drugshot leek waar geen einde aan kwam, zie ik pas de schade die ik heb aangericht. Verbijsterd staar ik naar de puinhopen van mijn leven: ik snap niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. Hoe ik dat heb kunnen laten gebeuren.”

"‘Liefde is een vreemde ziekte’, zong ik in mijn puberteit luid mee met Doe Maar, maar ik had geen idee waar ik het over had. Daar ben ik pas vorig jaar achtergekomen. Voor die tijd verliep alles volgens het ideale plaatje: ik had een paar losse vriendjes toen ik jong was en ontmoette mijn man op mijn tweeëntwintigste.

De warme gevoelens die ik had voor hem, zag ik aan voor verliefdheid. We hadden het leuk, knus. Samenwonen en daarna trouwen leek een logische stap. Een paar jaar later kwamen er kinderen. Ik stopte met werken en stortte me helemaal op de opvoeding van onze drie meiden. Wat een geluksvogel was ik, dacht ik vaak. Wat kon ik mij nog meer wensen? Tot ik vorig jaar in contact kwam met Walter, een man bij ons uit de straat.

Ik zag hem wel eens lopen en werd dan getroffen door zijn mysterieuze uitstraling. Toen hij mij aansprak, vond ik dat dan ook reuze spannend. Hij bleek mij ook al vaker te hebben gezien en vroeg of ik wat kwam drinken bij hem thuis. Die middag werd ik helemaal door hem betoverd.

Walter bleek een stoere vent die de hele wereld over reisde. Het huis in onze straat was zijn thuisbasis maar veel vaker bevond hij zich in verre oorden. Hij kon daar prachtig over vertellen, maar wilde ook alles van mij weten. Het leek eeuwen geleden dat iemand zo veel belangstelling had voor míj. Al zo lang was ik 'vrouw van' en 'moeder van', nu was ik opeens weer Lindy. Een zelfstandige, mooie, sexy vrouw; dat werd ik weer door hém.

We kregen een affaire, zo heftig dat mijn hele wereld stond te schudden. Ik was in totale extase, als ik alleen maar aan hem dacht, begon mijn hart te bonken. De seks was waanzinnig, geen genoeg kon ik ervan krijgen. Dit heeft vijf maanden geduurd; maanden waarin ik thuis op de automatische piloot draaide en niemand iets door had, en ik pas echt leefde als ik bij Walter was.

Toen hij vertelde dat hij weer op reis ging en mij meevroeg, raakte ik in paniek. Ik kon niet meer zonder hem, dus ja, ik wilde mee! Mijn man kwam op een lager plan, zelfs mijn dochters. Totdat ik het thuis vertelde. Mijn man stortte volledig in, ik heb hem nog nooit zo verdrietig meegemaakt. Ook mijn dochters gingen kapot. Wat was dit, ik zou weggaan met een onbekende man en hen in de steek laten? Dat kón toch niet?

Door hun tranen, vooral die van de meiden, kwam ik tot mezelf. Ik voelde de verantwoordelijkheid die ik voor hen had en wist dat ik mezelf voor de gek hield.

Walter is vertrokken. Alleen. Ik probeer thuis het vertrouwen terug te winnen, want zij staan toch op nummer één voor mij. Maar het zal nog wel even duren voordat de rust is teruggekeerd. En in mijn hart zit een gat dat nog lang niet geheeld is."

Tekst: Lydia van der Weide.