Lissa: ‘De drang om hem te kwetsen, is te sterk’
2 maart 2012
‘Toen Joris het uitmaakte, brak mijn hart in duizend stukken. Zo voelde het echt: ik had een enorme pijn in mijn borst, kon haast niet meer ademen. Het heeft me ruim een jaar gekost om erbovenop te komen. Dat hij meteen na onze breuk een ander bleek te hebben, maakte het nog erger. Terwijl ik mij zo ongelukkig voelde, was hij kennelijk alweer helemaal happy! Onuitstaanbaar.’
‘Toen Joris het uitmaakte, brak mijn hart in duizend stukken. Zo voelde het echt: ik had een enorme pijn in mijn borst, kon haast niet meer ademen. Het heeft me ruim een jaar gekost om erbovenop te komen. Dat hij meteen na onze breuk een ander bleek te hebben, maakte het nog erger. Terwijl ik mij zo ongelukkig voelde, was hij kennelijk alweer helemaal happy! Onuitstaanbaar.’
‘Joris wilde graag vrienden blijven, voor mij was dat uitgesloten. Alleen zijn naam horen deed al zeer, stel je voor dat ik hem nog moest blijven zien ook. Pas toen ik zelf weer een ander had en geruime tijd samenwoonde, reageerde ik op één van zijn berichtjes die hij me om de zoveel tijd stuurde. Hij nodigde me uit eens samen te eten. Hij miste me; niet als geliefde, wel als maatje. Sceptisch ging ik naar onze afspraak, maar het bleek zowaar erg gezellig. We hebben vertrouwd gepraat en gelachen, net als vroeger. Pijn deed het niet, het was alleen maar fijn. Blij ging ik uiteindelijk weer naar mijn vriend terug, die opgelucht was dat het zo goed had gevoeld. Hij wist dat ik nog altijd blauwe plekken had van de breuk met Joris en hoopte dat die nu eindelijk zouden genezen. Vanaf dat moment zagen Joris en ik elkaar zo af en toe. Om de paar maanden. Altijd was het gezellig, maar iets van de oude vonk, nee dat voelden we niet. Tot Joris op een avond duidelijk toenadering zocht. Hij vertelde dat het niet goed meer liep met zijn huidige vriendin. Hij dacht vaak aan onze tijd samen. Soms verlangde hij daar naar terug. Had ik dat niet? Nee, bij mij speelde dat absoluut niet. Mijn gevoel voor Joris is echt weg, ik hou alleen van mijn huidige vriend. Toch liet ik toe dat Joris mij zoende bij het afscheid. Een echte tongzoen. Sindsdien hebben we elkaar meerdere malen gezien én gekust, en mailen, bellen en sms’en we vaak. Ik heb daarbij een verborgen agenda: ik wil hem pijn doen. Ik wil alsnog wraak om wat hij me vroeger heeft aangedaan. Ik dacht dat ik hem vergeven had, maar zijn kus heeft veel losgemaakt. Geen liefde, wel herinnering aan het immense verdriet dat ik om hem heb gehad. Alle tranen omdat hij me zomaar had ingewisseld. Ik wil hem weer verliefd maken – en hem dan keihard laten vallen. Het is vast gemeen, maar de drang om dit te doen, is te sterk. Dus ik speel een slim spelletje van aantrekken en afstoten. Verder dan zoenen ga ik niet, maar ik geef Joris wel het idee dat ik nog om hem geef, maar erg twijfel tussen hem en mijn huidige vriend. Ik geef mezelf nog een maand om hem gek te maken en dan kap ik abrupt al het contact af. Mijn enige angst is dat mijn vriend erachter komt. Maar dat risico neem ik, het is niet anders. Mijn wens om mijn ex alsnog te kwetsen is sterker – hoe kinderachtig dat misschien ook mag zijn.’
Om privacyredenen zijn alle namen veranderd. De personen op de afbeelding zijn niet de personen uit het verhaal.
