Tamara: “We waren volwassen mensen, dan kon er toch niets misgaan?”
5 oktober 2015
Het was niet de bedoeling dat de vrijpartij van Tamara, haar vriend en de buren op deze manier afliep.
Het was niet de bedoeling dat de vrijpartij van Tamara, haar vriend en de buren op deze manier afliep.
“Vorig jaar zomer zijn mijn vriend en ik verhuisd naar een andere buurt. We kwamen te wonen naast Simone en Wim, een leuk stel van onze leeftijd met wie het meteen klikte. Onze tuinen grenzen aan elkaar en we tilden de tuinstoelen vaak naar elkaar toe en zaten dan tot laat in de avond met z’n vieren wijn te drinken. Oergezellig. Ook toen het winter werd bleven we met hen afspreken en we werden steeds closer. Er begon zelfs een vreemde spanning te ontstaan.
We wisten dat zij wel eens aan swingen hadden gedaan. Mijn vriend en ik spraken er wel eens gniffelend over: ik vond Wim best leuk en hij Simone. Zou het een idee zijn eens wat stouts met hen te doen? Zouden zij daar voor in zijn? Nou, duidelijk wel! Steeds vaker maakten ze pikante toespelingen. Op een avond hebben wij het onderwerp aangesneden. We spraken open uit dat we het idee hadden dat er wat broeide en dat het ons wel opwindend leek daar iets mee te doen. Maar, eh: zou dat wel verstandig zijn? We waren immers buren. Stel dat dit voor problemen zou zorgen en onze vriendschap zou verpesten? Simone en Wim wuifden onze bezwaren weg. We waren toch volwassen mensen? Zij waren superhecht als stel, wij ook: dan kon er toch niets misgaan? We zouden gewoon eens wat proberen. En iedereen kon op elk moment ho zeggen… Die avond mondde uit in een vrijpartij met z’n vieren. En het was geweldig. Van jaloezie of concurrentie was geen sprake, het was gewoon een fijne, spannende ervaring.
De keren dat we Simone en Wim de week erna op straat tegenkwamen, lachten we mysterieus naar elkaar. Wij vieren hadden een geheim! Niet lang daarna volgde een nieuwe afspraak. In totaal hebben we het vijf keer met hen gedaan. Maar na die laatste keer hadden mijn vriend en ik het plotseling gehad. De spanning was eraf, het begon als een verplichting te voelen. We hadden de ontdekkingsreis leuk gevonden maar voor ons was het nu klaar.
We verwachtten geen problemen; we hadden toch afgesproken dat we ieder moment konden stoppen? Helaas pakte dat anders uit. Toen we een week later bij Simone en Wim gingen eten was duidelijk dat zij ‘op herhaling’ wilden. Toen wij dat afhielden, reageerden ze gepikeerd. De sfeer kwam er die avond niet meer in en we waren alweer om elf uur thuis.
Sinds die avond is het contact verwaterd. Zij nodigen ons niet meer uit en houden onze eetvoorstellen af. Net alsof we nu niet interessant meer zijn omdat er geen kans tot seks meer in zit! Tegenwoordig komen er telkens andere mensen uit onze buurt bij hen op bezoek. Als we die op vrijdagavond zien aanbellen, balen mijn vriend en ik enorm. We missen hun vriendschap. Ik zie er bijna tegenop dat het zomer wordt. Straks zitten we weer in de tuin en negeren ze ons… Ik wilde dat we de band met hen niet op het spel hadden gezet. Maar ik vind het ook flauw van hen dat ze ons niet respecteren en het hun kennelijk alleen om het swingen te doen was.’
Tekst: Lydia van der Weide
