Wendy heeft haar vriend te veel vrijheid gegeven

2 augustus 2015

Het leek zo mooi, die vrije relatie die Wendy heeft met Nick. Maar waarom is zij de laatste tijd dan zo jaloers…? “Ik word misselijk van het idee dat hij met een ander in bed ligt.”

Het leek zo mooi, die vrije relatie die Wendy heeft met Nick. Maar waarom is zij de laatste tijd dan zo jaloers…? “Ik word misselijk van het idee dat hij met een ander in bed ligt.”

Wendy (26): “Ik heb twee jaar samengewoond met Simon, een man met wie ik haast alles samen deed. Als we elkaar niet zagen, dan wisten we precies wat de ander deed, en met wie. In het begin vond ik het heerlijk, zo’n symbiotische relatie, later begon het me te benauwen. Ik wilde weer alleen uit, meer op eigen benen staan. Voor Simon was dat heel bedreigend. Hij ging zich jaloers en bezitterig gedragen. Wanneer ik op stap was, belde hij me wel vijftien keer op een avond! Toen het mis liep tussen ons, nam ik me voor nóóit meer iemand zo dichtbij te laten komen. Een lat-relatie, oké, maar ooit nog samenwonen? Nee! En seksuele trouw vond ik ook niet belangrijk. Alles wat beperkingen gaf, daar kreeg ik de kriebels van.

Nick, mijn huidige vriend, is een totaal ander soort man dan mijn ex. Ook voor hem is vrijheid heel belangrijk. Hij is dol op stappen met zijn vrienden, en soms mag ik mee, maar lang niet altijd. Bellen doet hij zelden, alleen als het hoognodig is. In het begin was ik opgelucht. Deze man zou mijn leven niet beknotten. Wanneer we elkaar zagen, genoten we enorm van elkaar, daarna gingen we weer onze eigen gang. Over trouw zijn spraken we niet: we hoorden bij elkaar, daar moesten we maar op vertrouwen; en mocht er incidenteel eens wat gebeuren met een ander, was dat onze eigen verantwoordelijkheid. Alleen als het écht serieus was, zouden we het elkaar vertellen.

Ik dacht dat dit goed bij mij paste, maar de laatste tijd voel ik me er niet meer gelukkig mee. Ik begin steeds meer van Nick te houden en wil hem alleen voor mezelf hebben. Het laat me niet los wat hij misschien buiten mij om uitspookt. Als we elkaar bijvoorbeeld op zaterdagmiddag ontmoeten en hij vertelt dat hij het weer heel laat heeft gemaakt die nacht, bekruipt me de gedachte: hij vermaakt zich wel érg goed zonder mij. Met wie zou dat zijn? Andere vrouwen? Zoent hij met ze? Wie weet gaat hij wel met ze naar bed! En ook al komt hij telkens bij mij terug, omdat ik de belangrijkste voor hem ben, dat is toch niet meer genoeg.

Zelf heb ik nooit gebruik gemaakt van de vrijheid om vreemd te gaan. Gewoon, ik heb geen behoefte aan een ander. En het uitgaan ben ik eigenlijk ook wel zat. Het is toch altijd weer hetzelfde. Ik geloof dat ik toch het liefste huisje, boompje, beestje wil. Niet meer zo klef als toen met mijn ex, maar toch; meer betrokkenheid en verbondenheid. En dus ook: een expliciete trouwbelofte. Het idee dat het continu kan gebeuren dat hij met een ander in bed ligt, daar word ik misselijk van. Maar dat durf ik niet te zeggen tegen Nick. Ik had juist altijd zo mijn mond vol over elkaar vrij laten! Ik moet dat tactisch gaan aanpakken maar hoe, dat weet ik nog niet…”