Dit is het liefste wat iemand ooit voor me deed…
10 september 2016
Lezeressen vertellen.
Lezeressen vertellen.
… dat ene liefdesbriefje voor altijd bewaren
THEA (48): “Toen ik 25 jaar geleden mijn man leerde kennen, schreef ik hem na een heerlijk weekend samen een briefje waarop stond dat ik van hem hield en legde dat op zijn kussen toen ik wegging. Hartjes, kusjes, van alles had ik erbij getekend. Zeker tien jaar later, inmiddels waren we getrouwd en hadden we twee kindjes, was zijn portemonnee kapot dus kocht hij een nieuwe. Terwijl we samen aan de keukentafel zaten, haalde hij al zijn pasjes en geld uit zijn portemonnee om het in zijn nieuwe beurs te stoppen. Toen kwam ineens dat briefje tevoorschijn. Hij had het al die jaren bewaard.”
… een surpriseparty voor mijn verjaardag organiseren
MANON (36): “Vorig jaar was niet mijn beste jaar… Mijn moeder overleed na een lang ziekbed en een paar maanden later verloor ik ook nog eens mijn baan. Ik zat er flink doorheen en had een tijdlang nergens zin in. Feestjes, leuke uitjes, verjaardagen… Ik liet veel aan mijn neus voorbijgaan. Toen ik zelf jarig was, had ik geen zin om mijn verjaardag te vieren. Toch werd het achteraf de leukste dag van dat jaar! Mijn vriendinnen hadden in het geheim een surpriseparty voor me georganiseerd. Ze huurden een zaaltje, er was een dj, al mijn familie en vrienden waren uitgenodigd en voor de drank en hapjes was gezorgd. Toen ik, meegelokt door een van mijn vriendinnen, de zaal binnenkwam, werd mijn lievelingsliedje gedraaid en begon iedereen te klappen. Een grote taart met een foto van mij en mijn vriendinnen stond klaar op een tafel; het was echt een geweldige verrassing. Mijn vriendinnen vonden dat het tijd was voor een feestje en hoopten zo mijn neerslachtige periode te doorbreken. Dat is ze gelukt. Want vanaf die dag voelde ik me langzaamaan steeds beter. Inmiddels heb ik een leuke, nieuwe baan gevonden en lacht het leven me weer toe. Dankzij mijn vriendinnen.”
… elke dag een brief krijgen van mijn zussen
ANNE (33): “Vorig jaar werd ik uitgezonden naar Afghanistan. Ik ben al tien jaar sergeant bij de Luchtmacht en ik heb inmiddels de nodige ervaring. Het was mijn derde uitzending al. Toch is het elke keer weer pittig om te gaan. Ten eerste omdat het natuurlijk niet zonder gevaar is. Ik ben hiervoor opgeleid en weet goed wat er in een oorlogssituatie allemaal van me wordt verwacht, maar toch blijft het spannend. En ten tweede omdat het niet leuk is mijn familie vier maanden lang niet te zien. Zeker mijn drie zussen, die mis ik echt verschrikkelijk als ik weg ben. We hebben een hechte band en die vier maanden lijken jaren als ik ze niet zie en amper spreek. Mijn zussen hebben dat blijkbaar aangevoeld. Daarom spraken ze af mij om de beurt elke dag post te sturen. Elke dag kreeg ik van een van hen een leuk pakketje of een kaart. Als ik ’s ochtends wakker werd, keek ik al uit naar het moment waarop de post ons tentenkamp werd binnengebracht. Dankzij hen waren die vier maanden zo voorbij!”
