Kim: de hormoonheks
25 oktober 2016
Sinds kort hebben we er een nieuwe blogger bij: Kim. Zij omschrijft zichzelf als een soort vrouwelijke Enzo Knol, maar dan zonder camera en met een veertigersdilemma. Vandaag schrijft zij over de hormoonheks die ons allemaal weleens laat denken: ‘was ik maar een man’.
Sinds kort hebben we er een nieuwe blogger bij: Kim. Zij omschrijft zichzelf als een soort vrouwelijke Enzo Knol, maar dan zonder camera en met een veertigersdilemma. Vandaag schrijft zij over de hormoonheks die ons allemaal weleens laat denken: ‘was ik maar een man’.
Het is een vermoeiende week met een volle agenda. De agenda is gevuld met vooral veel moetjes: werken, clubjes van de kinderen, ziekenhuisbezoeken van manlief en allerlei enigszins verplichte verjaardagsbezoeken. Tevens gieren mijn hormonen verschrikkelijk door mijn veertigershoofd en heb ik in alle eerlijkheid genoeg aan mezelf deze week.
De slechte nachten zorgen ervoor dat ik niet zuiver denk en praat. Alles voelt als een aanval van kritiek en mijn hoofd die driekwart van de maand redelijk relaxt en licht aanvoelt, knapt nu bijna uit elkaar van stress.
Hoe overleef ik deze dag, laat staan de dagen? Mijn ogen zijn vuurrood, mijn huid is bleek, ik voel mij twee keer zo zwaar en irriteer mij aan alles en iedereen. Het liefst trek ik mezelf een hele week terug uit dit leven en ga ik naar een vakantiehuis ergens diep in de Oostenrijkse bergen.
Geen optie, totaal geen sociaal wenselijk gedrag, helemaal niet handig. Mijn leven gaat door, zijn leven gaat door, ons leven gaat door, dus moet ik mezelf zoveel mogelijk helpen door een kruis in de agenda te zetten. Dit kruis maakt deze week niet onzichtbaar, maar helpt mij en ons gezin om bewust te worden dat mijn geest en lichaam over wordt genomen door de hormoonheks. De hormoonheks in mij is fel, totaal in zichzelf gekeerd, extreem vermoeid en vreselijk emotioneel. Als je pech hebt, ook nog eens ontzettend eerlijk.
Dankzij mijn werk bij een drogisterij ben ik mij meer dan bewust dat ik geen uitzondering ben en de hormonen je vreselijke dingen kunnen laten doen en zeggen. Er zou een regeling getroffen moeten worden dat je als vrouw een soort van verlof krijgt tijdens deze moeilijke dagen. Een soort van 'laat mij met rust en ik heb je gewaarschuwd verlof'.
Maar… het leven gaat door en net als alle andere situaties en tegenslagen in het leven moet ik dit ook weer accepteren. Ik los het op door deze week wat activiteiten te schrappen. Met behulp van extra vitamientjes, enorme repen Tony’s chocolonely, rust en de juiste mensen, zijn deze dagen prima door te komen! Alleen zie ik er wel elke keer ontzettend tegenop. Op zo’n moment mag ik van mezelf denken: was ik maar een vent!
Tot volgende week!
Groetjes,
Kim
De blog van Kim verschijnt elke dinsdag op Vriendin.nl. Nog meer lezen? Ook Stefanie schrijft wekelijks een blog over haar gezin. Haar blog verschijnt elke vrijdag.
