Actrice Holly Mae Brood: ‘Ik heb nooit een plan gehad, gewoon geluk’
17 januari 2017
Eigenlijk zou ze danseres worden. Maar toen Holly Mae Brood (22) ook leuke andere werkaanbiedingen kreeg, zoals Holland’s next top model en rollen in films en series, besloot ze van haar pad af te wijken. Zonder spijt! “Ik geniet van alles wat ik doe.”
Eigenlijk zou ze danseres worden. Maar toen Holly Mae Brood (22) ook leuke andere werkaanbiedingen kreeg, zoals Holland’s next top model en rollen in films en series, besloot ze van haar pad af te wijken. Zonder spijt! “Ik geniet van alles wat ik doe.”
Als actrice Holly Mae het café in Amsterdam binnenkomt, is de gelijkenis met haar moeder, styliste Xandra Brood, het eerste wat opvalt. “Ja, we zijn één gezicht, hè?” reageert ze vrolijk. “Dat hoor ik vaker, en ik zie het zelf ook.” Holly was thuis de jongste en nog klein toen haar vader, artiest en kunstenaar Herman Brood, overleed. Nu staat ze zelf in de schijnwerpers, met haar rol als Amy Kortenaer in de Goede tijden, slechte tijden-spin-off Nieuwe tijden. Voordat het interview begint, vraagt Holly Mae of ze nog één telefoontje mag plegen. Met haar manager, want ze verwacht slecht nieuws: onlangs deed ze een auditie die ze volgens eigen zeggen ‘compleet heeft verpest’ en nu is ze bang dat de rol aan haar neus voorbijgaat. Haar voorgevoel blijkt terecht. “Ik was echt slecht”, geeft Holly Mae toe. “Auditie doen vind ik het ergste wat er is. Mensen zeggen dat het went, maar ik merk er nog weinig van…”
Hoe komt dat, denk je?
“Ik ben zó zenuwachtig dat ik dichtsla. Ik kan in mijn hoofd nog zo hard denken: je kunt dit, maar in mijn lijf ontstaat een soort blokkade, waardoor ik op slot schiet. Misschien omdat je je moet blootgeven voor mensen die je niet kent.” Ze haalt haar schouders op: “Ach, óóit zal het beter gaan.”
Klopt het dat je eigenlijk danseres wilde worden?
“Ja. Zestien jaar lang heb ik heel intensief gedanst. Ik deed de opleiding bij Lucia Marthas en begon op mijn zesde. In het eerste jaar was het vooral een beetje hupsen in mijn roze pakje. Maar al vrij snel zag Lucia mijn talent. Ik kwam in de selectiegroepen en toen werd het serieus. Ik heb het totale traject gedaan: eerst de vooropleiding, toen ik nog op de basisschool zat. Daarna een gecombineerde middelbareschoolopleiding, waarbij mijn klasgenoten en ik dans kregen en daarnaast schoolvakken volgden, en daarna het hbo.”
Heb je nooit getwijfeld of je verder wilde met dat strenge leven?
“Jawel. Ik heb er van alles voor gelaten, ging als tiener bijvoorbeeld niet uit. Tot het moment waarop dat toch óók leuk ging lijken… Toen kwam ik op het punt dat ik dacht: wil ik dit nog wel? Mijn lichaam veranderde; op mijn zestiende ben ik nog vijftien centimeter gegroeid en ik moest wennen aan dat nieuwe lijf. Uiteindelijk besloot ik toch dat dansen was wat ik wilde, en ging door. Maar toen ik werd gevraagd voor mijn eerste film, Sneekweek, miste ik door de opnames maanden school en heb ik die uiteindelijk niet afgemaakt. Stom, hè? Maar ja, gelukkig mag ik nu zo veel andere leuke dingen doen…”
‘Tot mijn zestiende heb ik alles gelaten voor het dansen’
Hoe was je jeugd verder?
“Heel beschermd. Ik moest mijn vader al vroeg missen: hij overleed toen ik zes was. Maar mijn moeder heeft dat gemis opgevangen. Mama en ik zijn een eenheid, we lijken in alles op elkaar. Mijn moeder is een echte oermoeder. Ze bracht me elke dag naar dansen en haalde me weer op. Ik was zó close met haar. En nog steeds: ik vraag vaak haar goedkeuring en deel álles met haar. Tot op het genante af, haha! Vriendjes konden dat niet altijd waarderen.”
Lees verder in Vriendin 3
Lees ook: Mark Dakriet openhartig over zijn zware eetverslaving
