Anne Marie klaagt de tabaksindustrie aan: ‘Dit is het laatste wat ik kan doen voor mijn kinderen’
1 maart 2017
Anne Marie (44) heeft longkanker en wordt niet meer beter. Als eerste in Europa klaagt zij de tabaksindustrie aan. Ondanks haar ziekte is ze strijdbaar.
Anne Marie (44) heeft longkanker en wordt niet meer beter. Als eerste in Europa klaagt zij de tabaksindustrie aan. Ondanks haar ziekte is ze strijdbaar.
Bijna drie jaar geleden voelde Anne Marie een piepklein knobbeltje, in haar hals. Een punctie wees uit dat er niets aan de hand was. “Iedereen blij natuurlijk, maar ik voelde me er niet lekker bij. Na twee weken ging ik terug en kreeg ik een biopsie en een echo.”
‘De tabaksindustrie maakte mij kapot, maar van mijn kinderen blijven ze af’
Genezing bleek niet meer mogelijk
Op 9 juli 2014 kwam het slechte nieuws: Anne Marie had longkanker stadium IV. In die fase is de kanker via de lymfeklieren al door het hele lichaam uitgezaaid en is genezing niet meer mogelijk. De longarts adviseerde chemo, maar gaf haar nog acht weken tot hooguit een jaar. “Het was juli. Bloedheet. Op de dag van de uitslag zaten we hier met z’n allen in de voortuin. Het slechte nieuws had zich als een lopend vuurtje verspreid.”
Ik kan niet zonder jou
“In no time was de hele straat uitgerukt, iedereen stond hier op de stoep te huilen. Dat greep me wel aan. Net als het idee dat ik dood zou gaan en mijn kinderen zouden moeten opgroeien zonder moeder. Vreselijk. En als je oudste dochter snikkend tegen je zegt: ‘Mama, ik kan niet zonder jou’, weet je niet wat je moet antwoorden. Dat is zo naar. Het enige wat je dan kunt doen, is haar beetpakken en heel hard knuffelen.”
‘Nu ik longkanker heb, weet ik wat roken kan veroorzaken’
De eerste in Europa
“Ik kan me voorstellen dat mensen denken: vechten tegen de tabaksindustrie, dat win je nooit. Maar als je het niet probeert, weet je zeker dat je verliest. Ik ben de eerste in Europa die dit doet. Het zou toch geweldig zijn als het ons lukt er überhaupt een zaak van te maken? Voor de duidelijkheid: ik doe dit niet voor mezelf. En ik doe het ook niet voor een schadevergoeding. Als ik die had gewild, was ik wel een civiele procedure gestart. Ik doe dit voor mijn kinderen. Zij kunnen immers als ze vijftien zijn niet overzien wat de gevolgen zijn van roken. Hun puberbrein is dan nog lang niet volgroeid. Oplossingen als goede voorlichting geven, opschorten van de leeftijdsgrens of je kinderen een rijbewijs beloven, zijn lang niet afdoende. Het enige wat misschien zou helpen, is als de politiek de sigaretten drie tot vier keer zo duur zou maken, zoals in Australië. Dat ontmoedigt.”
Ik wens niemand hetzelfde toe
“Tot die tijd wil ik niet dat mijn kinderen in een val lopen. Kinderen zijn de toekomst. Niemand wil zijn kind met opzet vergiftigen. We staan alleen wel toe dat de tabaksindustrie dat doet. Nu ik longkanker heb, weet ik wat roken kan veroorzaken. Ik wens niemand hetzelfde toe als wat wij als gezin hebben doorstaan. Alleen al die onzekerheid over de toekomst. Wel actieve kankercellen, dan weer niet… wel een medicijn, dan weer niet.”
Anne Marie is inmiddels op 46-jarige leeftijd overleden. Wij wensen de nabestaanden veel sterkte toe.
